بویِ سیبِ حـرم از سمتِ سحر می‌آید            قطعِ این فاصله از دستِ تو بر می‌آید

روز و شب کارِ شما گریه شده می‌دانم            بـاز از دامـنـتـان بـویِ جـگـر مـی‌آیـد

کـاشـکـی قــدر بـدانـیـم جـوانـی‌هـا را            زود بر شاخه در این فصل ثمر می‌آید

تا نشستیم در این حلـقه سرِ مجـلسمان            مـادرت دست شکـسته به کـمر می‌آید

روزها سایه نشینِ قَدمش خورشید است            هر که در سـایۀ این بیـرق اگر می‌آید

میرسد جمعه‌ای و پیشِ تو دَم می‌گیریم            عاقبت غُـربتِ این جمع به سر می‌آید

تـا که آبـی بـزنـد بر لـبِ لب تـشنۀ ما            مـادرِ سـیـنـه زنـان زود زِ در می‌آیـد

کـفـنم پیـرهنِ مشکـیِ من کـاش شـود            رنگِ مشکی به کفن هم چقـدر می‌آید